Całkowita podaż reprezentuje łączną liczbę monet lub tokenów, które obecnie istnieją w ekosystemie kryptowalut, obejmując te, które są w obiegu, ale również te, które są zablokowane w jakiejś formie. Oblicza się ją poprzez odjęcie całkowitej liczby monet, które zostały spalone lub zniszczone od całkowitej liczby monet, które zostały wydobyte lub wyemitowane.
W związku z tym całkowita podaż obejmuje zarówno podaż w obiegu, jak i monety, które nie zostały jeszcze wprowadzone na otwarty rynek. Obejmuje to monety przechowywane w ramach okresów blokady lub nabywania uprawnień, często po sprzedaży prywatnej lub wydarzeniach związanych z initial coin offering (ICO). Jednak monety lub tokeny, które są następnie spalane, są wyłączone z całkowitej podaży.
W przeciwieństwie do całkowitej podaży, podaż w obiegu odnosi się do monet już znajdujących się w obiegu i dostępnych do handlu na różnych rynkach krypto. Obejmuje monety dostępne publicznie, z wyłączeniem tych, które są zamknięte lub przechowywane w rezerwie. Obliczenia kapitalizacji rynkowej zazwyczaj uwzględniają tylko podaż w obiegu, ponieważ część podaży, która jest zablokowana lub zarezerwowana, nie ma bezpośredniego wpływu na ceny rynkowe monet kryptowalut.
Całkowita podaż agreguje wszystkie monety, które zostały wydobyte lub wyemitowane, odejmując te, które zostały spalone, podczas gdy maksymalna podaż obejmuje wszystkie monety, które kiedykolwiek będą istnieć. Maksymalna podaż obejmuje monety, które mają zostać wydobyte w przyszłości, istniejące monety uwzględnione w całkowitej podaży oraz monety, które zostały spalone. Z punktu widzenia kryptoekonomii wartość większości monet wynika z ich nieodłącznego niedoboru. Dla przykładu Bitcoin i inne możliwe do wydobycia monety są generowane z każdym zatwierdzonym blokiem, ale proces ten nie jest nieskończony, ponieważ większość możliwych do wydobycia kryptowalut ma ograniczoną maksymalną podaż zdefiniowaną przy tworzeniu bloku genezy.